In Nederland kennen we een onafhankelijke rechterlijke macht, rechters en officieren die onafhankelijk van de regering en het parlement in Den Haag zorgen dat er recht wordt gedaan. Die rechterlijke macht kun je opdelen in twee groepen. De rechtsprekende macht en het Openbaar Ministerie.

De rechters worden de zittende magistratuur genoemd. Zittend spreken zij recht. Magistratuur is een deftig woord voor rechterlijke macht. De leden van het Openbaar Ministerie worden de staande magistratuur genoemd. Officieren van justitie en advocaten-generaal voeren tijdens een rechtszitting staande het woord. Het klinkt dus een beetje raar maar de zittende macht zijn dus de rechters, en de staande macht zijn de officieren van justitie.

En dan heb je ook nog het ministerie van Justitie. Daar spreken ze geen recht maar zorgen ze ervoor dat er recht kan worden gesproken. De minister van Justitie met zijn ambtenaren hoort niet tot de rechterlijke macht. Wel is de minister van Justitie verantwoordelijk voor het doen en laten van het Openbaar Ministerie. Hij kan hierover ter verantwoording worden geroepen door het parlement.

En de advocaten? Horen die dan niet bij de rechterlijke macht? Nee, want een advocaat staat een verdachte of iemand die een conflict heeft met iemand bij. En de verdachte is immers ook geen onderdeel van de rechterlijke macht.