In de wet worden een heleboel zaken in de samenleving geregeld. Ze zijn de basis van waaruit de rechter recht kan spreken, en voor een officier van justitie om te bepalen of iemand wel of niet vervolgd moet worden. De wetten worden niet door rechters en officieren gemaakt. De rechterlijke en de wetgevende macht zijn gescheiden. Wetten worden bedacht door wetgevers bij ministeries. Een wet kan door een minister worden gemaakt, maar hij geldt pas als het parlement de wet goed heeft gekeurd. Dat betekent dat in Nederland in de Eerste en Tweede Kamer allebei de meerderheid van de leden moet zeggen dat het een goede wet is. Pas dan wordt een wetsvoorstel een echte wet. En een wet kun je pas weer veranderen als daar weer een meerderheid voor is in beide Kamers.

Zo stellen de regering en het parlement samen vast wat strafbaar gedrag is. Een wet wordt dus niet zomaar eventjes bedacht. Wetten worden ook regelmatig aangepast. Ook over deze aanpassingen beslist dus het parlement. Eigenlijk beslis je vanaf je achttiende zelf mee over een wet, want dan mag je kiezen wie je in het parlement wilt hebben.

Alle wetten in Nederland staan vermeld in ontzettend dikke wetboeken. Die moeten natuurlijk constant worden aangepast. Daarom bestaan er ook losbladige versies. Zo kunnen steeds nieuwe stukken ingevoegd worden en verouderde weggehaald. Alle wetten zijn tegenwoordig online beschikbaar op www.wetten.nl. Daar kan iedereen de tekst van de Wet raadplegen zoals die op dat moment geldt.